اترک – گروه سیاسی: مدت ها است که بسیاری از افراد تردید دارند که آیا اسرائیل هنوز دموکراتیک است یا خیر. هزاران شهروند ماه ها به خیابان ها ریخته و از فرسایش ساختارهای دموکراتیک انتقاد کرده اند. اسرائیل قانون اساسی ندارد. پس از تأسیس، آنها نتوانستند در این مورد به توافق برسند ، خصوصاً نخست وزیر وقت «دیوید بن گوریون» مخالف این مسئله بود و اعلام کرد تا زمانی که اکثریت مردم یهود هنوز در دیگر کشورها زندگی می کنند ، هیچ قانون اساسی پایداری تصویب نخواهد شد. در عوض ، حقوقی اساسی با وضعیت قانون اساسی ترسیم شد که تا امروز پایه و اساس حاکمیت این رژیم را تشکیل می دهد.
در ائتلاف کابینه اسرائیل دو اختلاف اساسی وجود دارد که همین دو اختلاف می‌تواند منجر به فروپاشی کابینه ائتلاف و موجب برگزاری انتخابات پیش از موعد شود. در حال حاضر میان احزاب چپگرای حاضر در کابینه اسرائیل با دیگر اعضای کابینه به‌ویژه «نفتالی بنت» اختلافات جدی وجود دارد؛ دو موضوع بودجه‌های اجتماعی و نگاه افراطی «بنت» به وضعیت فلسطینیان ساکن سرزمین اشغالی 1948 و همچنین تصویب طرح‌های بزرگ شهرک‌سازی مورد اعتراض شدید احزاب چپگرا به‌ویژه حزب «مرتس» قرار دارد. در حال حاضر حزب فلسطینی «راعم» به‌ریاست «منصور عباس» اختلافات جدی با راستگرایان حاضر در کابینه دارد. تلاش اعضای کابینه برای تصویب دوباره طرح‌های مقابله با جرم و جنایت کابینه برای مناطق فلسطینی‌نشین 1948، طرح توسعه شهرک‌های کرانه باختری و عدم توجه به تجاوزات شهرک‌نشینان به مسجدالاقصی مهمترین اعتراضات این حزب فلسطینی است که آن را به خروج از کابینه نزدیک کرده است.
بودجه رژیم صهیونیستی یکی از نقاط اختلافی کابینه جدید و عامل ایجاد جنگ داخلی در اسرائیل است که چالشی در کابینه قبلی نتانیاهو و گانتس بود و منجر به سقوط آنها شد. با نزدیک شدن به آخرین مهلت تصویب بودجه دولتی، هزاران نفر در تل‌آویو علیه کابینه بنت تظاهرات کردند. همچنین یکی از دلایل تظاهرات‌کنندگان برای اعتراض به کابینه بنت-لاپید، ائتلاف آنها با حزب « فهرست متحد عربی» و ضعف آن ها در سیاست خارجی این رژیم اعلام شد.
به اعتقاد تحلیلگران صهیونیست، جنبه دیگری از اختلافات داخلی صهیونیستها که ممکن است باعث جنگ داخلی شود، تلاش کابینه، ارتش و سرویس‌های امنیتی رژیم صهیونیستی برای جلوگیری از گسترش پایگاه‌های مستقر در کرانه باختری توسط گروه‌های شهرک‌نشین است که باعث خشم یهودیان می‌شود که این امر اعتراضات آن ها را به دنبال داشته است.
اوضاع نابسامان اقتصادی، بیکاری، ضعف شدید در مدیریت شیوع بیماری کرونا و فساد مالی و اقتصادی سران رژیم صهیونیستی که البته از حمایت‌های مالی و اقتصادی آمریکا و اروپا برخوردارند، یکی دیگر از نشانه‌های جنگ داخلی است. امروزه اسرائیل با بحران اقتصادی دست و پنجه نرم می‌کند. گزارش نهادهای امداد رسان در رژیم صهیونیستی حاکی از آن است که ۲ میلیون و ۵۴۰ هزار نفر در اراضی اشغالی در وضعیت فقر قرار دارند. یک‌چهارم خانواده‌ها در اسرائیل در آستانه سقوط به زیرخط فقر قرار دارند و امروز ۹۳۲ هزار خانواده در بحران اقتصادی ناگواری زندگی می‌کنند. همچنین بیش از یک میلیون بیکار وجود دارد و گرسنگی و فقر گسترش یافته و بر میزان گداهای خیابانی افزوده شده است به اعتقاد بسیاری از کارشناسان صهیونیست، اسرائیل با چنین بحرانی در امان نخواهد و این امر ممکن است مقدمه جنگ داخلی باشد.
سران ارشد صهیونیستی از ایجاد جنگ داخلی در اسرائیل ابراز ترس کرده‌اند و معتقدند در شرایطی که جنگ داخلی در اسرائیل رخ دهد یهودیان همه چیز را از دست خواهند داد و حتی این امر موجودیت اسرائیل را نیز نابود خواهد کرد. با تداوم مبارزه و گسترش عرصه جهاد در همه سرزمین‌های فلسطین، بی‌گمان وضعیت رژیم صهیونیستی در آینده بحرانی‌تر خواهد شد. رسانه‌ها و مقامات رژیم صهیونیستی سعی می‌کنند وجود بحران سیاسی، اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی، درمانی و بهداشتی در سرزمین‌های اشغالی را به عملکرد ضعیف کابینه قبلی ربط دهند، اما واقعیت این است رژیم صهیونیستی به دلیل ضعف ساختاری و اختلافات داخلی، مشروعیت نداشتن و بحران‌های اقتصادی در آستانه جنگ داخلی و نابودی کامل قرار دارد .
اوج درگیری فلسطینی های ساکن سرزمین اشغالی فلسطین و صهیونیست ها نیز در شهر اللد بود که باعث شد که کنترل این شهر از دست نیروهای امنیتی رژیم صهیونیستی خارج شود و شدت درگیری ها به حدی بود که شهردار شهر اللد از عبارت "جنگ" بین فلسطینی ها و صهیونیستها استفاده کرد.
این همبستگی فلسطینی ها دو سویه است و اهالی نوار غزه و کرانه باختری نیز تاکنون بارها با فلسطینی های ساکن سرزمین اشغالی فلسطین به شیوه های مختلف ابراز همبستگی کرده اند که از جمله می توان به تظاهرات اهالی نوار غزه در همبستگی با فلسطینی های ساکن منطقه نقب در جنوب سرزمین اشغالی فلسطین اشاره کرد که نیروهای رژیم صهیونیستی درصدد تخریب خانه های آنها برآمده و با آنها درگیر شده بودند.
در این میان، آنچه بر شدت خشم فلسطینی های ساکن سرزمین اشغالی فلسطین در برابر صهیونیست ها افزوده است، سیاست به شدت تبعیض آمیز و نژادپرستانه صهیونیستها در سطوح مختلف اجتماعی، سیاسی، اقتصادی در برخورد با فلسطینی ها است.
این وضعیت فلسطینی های ساکن سرزمین اشغالی فلسطین را از یک سو بر آن داشته است تا در برابر سیاست نژادپرستانه و تبعیض آمیز اشغالگران بایستند و از سوی دیگر به مبارزه از درون برای مقابله با آنها ادامه دهند.
در سایه این درگیری و مبارزه دائمی فلسطینی های ساکن سرزمین اشغالی فلسطین با صهیونیستها، رژیم صهیونیستی با مشکل جدی دیگری نیز در درون روبرو است که باعث ایجاد گسل های عمیق در بین خود صهیونیست ها و چندپارگی آنها شده است. ریشه این گسل های عمیق نیز به زمان آغاز تاسیس رژیم جعلی صهیونیستی بازمی گردد. در آن زمان، سران جنبش صهیونیسم رویکردی سکولار داشتند اما برای رسیدن به هدف خود یعنی تاسیس این رژیم جعلی، از دین به عنوان اهرم و دستاویز استفاده کردند.
در آغاز تاسیس این رژیم جعلی، سکولارها و جناح چپ قدرت را در دست داشتند اما هرچه زمان گذشت، جناح راست و جریان های دینی اعم از صهیونیستی و حریدی با برخورداری از امتیازات و تصدی پست های وزاری اقتصادی و آموزشی کلیدی بر قدرت اقتصادی و به تبع آن بهره مندی از امکانات بیشتر و تقویت پایگاه خود در درون رژیم صهیونیستی افزودند، به گونه ای که هم اکنون اکثر نهادهای اقتصادی و بویژه امنیتی و نظامی را از آن خود کرده اند و سکولارها را در اقلیت قرار داده اند. این امر به گونه ای است که تمرکز جمعیت سکولارها هم اکنون به تل آویو محدود شده و سلطه جریان های دینی صهیونیستی و حریدی، سکولارها را به فکر مهاجرت معکوس به جایی انداخته است که از آنجا آمده اند. این گسل های عمیق در مناسب های مختلف خود را نشان داده و تل آویو بارها شاهد برگزاری اعتراضات به تبعیض و نابرابری بین سکولارها و طرفداران جریان های دینی صهیونیستی و حریدی بوده است.
به گزارش اترک، جنگ داخلی بازتاب یک بحران هویتی عمیق و ریشه دار است که بر خلاف جنگ خارجی، نظامیان و دیپلمات‌ها قادر به حل آن نیستند. بنابراین تحلیلگران و سران صهیونیست به خوبی واقف هستند که در صورت وقوع جنگ داخلی، شکست رژیم در آن قطعی است که با توجه به طولانی شدن بحران‌ها و تشدید آن در سال‌های اخیر، خروج رژیم صهیونیستی از چالش‌های سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و بهداشتی بعید به نظر می‌رسد.