اردیبهشت؛ بهشتی‌ترین ماه سال وقتی به نیمه می رسد، هیاهویی برای پاسداشت شمع روشنی بخش فکر و اندیشه انسانی برپا می شود چرا که یاد روز راست قامتان ایثار و فداکاری که در سنگر جهاد همچون دانش نیز خوش درخشیدند.
پس از تمام موفقیت ها و شکست های نوع بشر همواره راهنمایان و هادیانی بوده اند که نه تنها فعالیت های فیزیکی را سامان داده بلکه نقش اصلی آنان؛ جهت دهی به افکار و باورهای افراد بوده است، اولیای الهی به عبارتی معلمان اولین افرادی بودند که در این عرصه پا نهاده و جامعه بشری را به سوی سعادت و کمال سوق داده اند.
تعریف شغل در حقیقت انجام کاری در زمان مشخص است که هر فردی در چنین فعالیتی دخیل باشد به عنوان شاغل تلقی می شود اما آیا معلمی نیز در بند زمان و مکان جای می گیرد یا دایره وظایف این حرفه از شغل فراتر رفته و در تمام بخش های زندگی انسانها رخنه کرده است.
آری؛ معلمی در واقع واژه‌ای پر از معانی مثبت است، شغلی که انجام وظیفه در آن با مهر و محبت توام شده تا این افراد همواره در ذهن، یاد و خاطره دانش آموزان ماندگار شوند.
معلمان در بسیاری از مواقع با نشان دادن ارزش‌های متعالی انسانی توانسته‌اند به الگوهایی برای دانش آموزان تبدیل شوند و در نهایت فداکاری و ایثار را همواره با خود همراه کنند.
آموزگاران ساعت‌های بسیاری از شبانه روز خود را وقف دانش آموزان می کنند و ساختن شخصیت کودکان و نوجوان را دغدغه‌ای برای خود می دانند.
از لابلای کتاب ها و صفحاتی که با کلمات تزیین شده و با در کنار هم قرار دادن هر آنچه از علم و دانش این راست قامتان کسب کرده ایم، معرفت پروردگار را جستجو کرده و از هر ورق از دفتر آفرینش به اندازه فهم و درایت خود خوشه ای بر می‌گیریم.
او آمده است تا بیاموزد و بر ذهن پاک و بی دغدغه کودکان و نوجوانان این سرزمین اندیشه های ناب بکارد تا در آینده محصول این تلاش بی وقفه، به بار بنشیند و او نیز نظاره گر این دستاورد و ثمره سال های سپری کرده در پای تخته و گچ خوردن باشد.
آموزگاران در واقع افراد دلسوزی هستند که با عشق خود به آموزگاری حتی در بحرانی‌ترین شرایط هم آموزش به دانش آموزان خود را رها نمی‌کنند تا با یادگیری علوم مختلف هر کودک و نوجوان بتواند در آینده به قهرمان زندگی خود تبدیل شود.
معلمان در سال‌های فعالیت خود هیچگاه وظیفه خود را تنها به تدریس کتاب‌های درسی خلاصه نکردند، آنها علاوه بر آموزش، پرورش روحی آینده سازان کشور را نیز مدنظر داشته اند و این را همواره در دوران انقلاب و هشت سال دفاع مقدس پرچمدار بوده و چه بسا که در این راه هدایتگر افراد بسیاری از جمله دانش آموزان بوده اند.
این را من نه؛ بلکه گذر از این دوران در سرزمین پهناور ایران به ویژه در دیار قومیت ها با از جان گذشتن ۷۴ معلم شهید بیان می کند و در این سرزمین ۴۱۷ دانش آموز شهید هم جان برکف در راه دفاع از کیان جمهوری اسلمی فدا شدند و این رشادت انسان را به فکر وا می‌دارد به راستی آنها چگونه در مسیر حق علیه باطل قرار گرفتند.
حال فرصتی شد تا گذری به زندگی ۲ معلم شهید این استان در هشت سال دفاع مقدس بزنیم تا باشد با چند جمله ای که در وصف این بزرگمردان به رشته تحریر درآمده است یاد و نام آنها را گرامی بداریم.
شهید سعید احسانی، این شهید بزرگوار در سال ۱۳۴۴ در اسفراین چشم به جهان گشود و در سال اول راهنمایی به همراه خواهر خود به شهر قم مهاجرت کرد؛ وی در آن دوران به درس حوزوی روی آورد و در محضر اساتید بزرگ تعلیم دید.
شهید احسانی پس از مدتی به شهرستان خود بازگشت و با توجه به اینکه روحیه انقلابی داشت فعالیت های خود را در این راستا به همراه برادش در سن ۱۲ سالگی آغاز کرد.
این شهید بزرگوار در پخش کتاب های مذهبی و اعلامیه و نوارهای سخنان رهبر معظم انقلاب امام خمینی (ره) فعالیت می کرد، از دیگر اقدامات وی در آن دوران مطالعه کتاب های مذهبی و علمی از جمله کتاب های شهید مرتضی مطهری و شهید سید محمد حسین بهشتی بود که پس از مطالعه این کتاب ها به دیگران هم توصیه و یا در اختیار آنها قرار می داد.
وی در حزب جمهوری اسلامی در بخش دانش آموزی عضو شد و در همانجا به فعالیت خود ادامه داد؛ در سال ۶۰ به کردستان سفر کرد و در آنجا بعنوان پزشک یار مشغول به فعالیت شد و پس از ۶ ماه فعالیت به دیار خود بازگشت و پس از مدتی به مناطق جنگی اعزام شد و در نهایت در سال ۱۳۶۱ در عملیات رمضان که بعنوان خط شکن منطقه شلمچه بود به آرزوی دیرینه خود دست یافت و به سوی حق شتافت.
برگی از وصیت نامه:
«پدر و مادر عزیزم:
اگر می خواهید به هدف خود در زندگی دست یابید؛ توصیه می کنم که همیشه اصول و فروع دین، قرآن و سنت پیامبر و ائمه اطهار(ع) معیار فعالیت های شما در قبال خود و مسوولیت شما باشد.»
دیگر شهید بزرگوار این دیار آصف ابراهیمی در روستای نوده بام از توابع شهرستان اسفراین در سال ۱۳۴۶ به دنیا آمد و در سال ۱۳۶۲ در عملیات خیبر در منطقه هور الهویزه به شهادت رسید.
آصف در روز تولد امام حسن عسگری (ع) به دنیا آمده بود و مادرش دوست داشت، نامش را عسگر بگذارند اما به پیشنهاد پدر؛ نام مرحوم عمویش (آصف) را بر کودک گذاشتند و دامنه های شاه جهان فرزندی در خود پرورش داد که بعدها در شجاعت کم نظیر بود.
آصف علاقه خاصی به ورزش فوتبال داشت؛ وی به خاطر نداشتن مدرسه راهنمایی در روستا به نزد عمویش در مشهد رفت و در آنجا به تحصیل پرداخت و همزمان نیز عضو پایگاه بسیج شد و آموزش‌های لازم را دید و سرانجام نیز به جبهه اعزام شد.
اعتماد به نفس از صفات برجسته آصف بود و از این حیث برای خود شخصیتی قابل احترام شده بود.
این شهید بزرگوار باور داشت که تمام وعده و نویدها، دنیافریبی بیش نیست و بهترین دستور زندگانی این است که اعتماد به نفس داشته باشد و در پرتو سعی و مجاهدت خود به مقامی برسد و این امر در وصیت نامه وی نیز مشهود است.
برگی از وصیت نامه:
«خدایا!
ما برای انجام دادن وظیفه به اینجا آمده ایم و شهادت را پیروزی می دانیم هر لحظه آماده شهادت هستیم.
خدایا!
تو را شکر می کنم که راه شهادت را به راهیانت شناساندی.
خدایا!
از تو می خواهم که در این آخرین لحظات عمر به من توفیق دهی که بهترین حماسه را در راهت انجام دهم و از وظیفه ای که به من واگذار نمودی به خوبی از عهده آن برآیم.»
به یاد آسمانی شدن ۱۴ معلم بر اثر کرونا
اما این رشادت و دلاورمردی معلمان این سرزمین معطوف به دوران جنگ نبوده بلکه همواره و در هر شرایطی لباس رزم برتن کرده و آماده از جان گذشتن در راه علم، دانش و جهاد بوده اند و دوران کرونا نمونه بارزی بود تا بار دیگر این استوار قامتان علم و دانش به میدان رزم بیایند و از خود، ایثار و فداکاری به جای بگذارند و این قصه‌های حقیقی پایان ناپذیری که بوی وقار، متانت و از خودگذشتگی می‌دهد، روایت معلمانی که زحمت می‌کشند تا چراغ آموزش و یادگیری حتی در محروم‌ترین مناطق کشور نیز روشن بماند.
تلاش‌های معلمان برای علم آموزی در طول تاریخ بر کسی پوشیده نیست اما این قشر دلسوز بار دیگر در شرایط بحرانی دوران کرونا بیش از حد توانشان نقش آفرینی کردند، از جان و مال خود مایه گذاشتند و با نهایت احساس تدریس را برای همه دانش آموزان برحسب شرایط ادامه دادند.
به واقع کلمات و جملات نمی تواند قدردان زحمات معلمانی باشد که گاه در کوران سرما و دوری راه اما با عشق به اشاعه معرفت و دانش پا در جاده دانایی می گذارند تا بر قلب و اندیشه کودکانی که هنوز در ابتدای راه پر پیچ و خم زندگی هستند، نور دانایی بتابند و درس عشق بیاموزند و در دوران سخت کرونا معلمان تا پای جان بر سر مسوولیت پذیری خود برای تدریس دانش آموزان ایستادند.
این مرزو بوم در این دوران نفس گیر ۱۴ معلم با از خودگذشتگی، نغمه آموختن را جاودانه کردند به راستی که ای معلم! سایه لطف و محبت و دست های پرمهرت در آن زمان که از دغدغه سختی راه آموختن بر دل و روحمان رخنه کرده بود، تا همیشه روزگار احساس خواهد شد، دست هایی که همواره بوی مهر مادری می دهد.
امروز دوازدهم اردیبهشت ماه مصادف با سالروز شهادت فیلسوف بزرگ شهید مرتضی مطهری را روز معلم نام نهاده اند تا در این روز گرامی داشته شود مقام و مرتبه همه معلمانی که با تلاش بی وقفه خود برای بالندگی و رهایی انسانها از جهل می کوشند.
یاد و نام تمامی معلمان شهید این سرزمین پهناور بوِیژه دیار قومیت ها و تمامی معلمانی که زمانی را براین کره خاکی زیسته اند و اکنون در بین ما نیستند گرامی باد.