استانداری و تعدد گزینه ها

از هنگامه استقرار دولت جدید و رای اعتماد به وزیرکشور تا هم اکنون؛ چند ده نفری کاندیدای پست استانداری خراسان شمالی شده اند و ماشاالله هر طیفی و صنفی و نماینده ای و مرتبطی با چهره و شخصیتی و گعدگی های صبحگاهی و نشستن ها در باغ های دوروبر و صاحب یک تلفن از ایکس و ایگرگی راه افتاده و فرت و فرت بدون توجه به منافع استانی و برخی شاخص های رایجه، استاندار معرفی میکند.

این و آن را میبیند و متن مینویسد و امضا و بی امضا منتشر میکند که این را بکنید استاندار و بعد تا چند روز همه افکار عمومی و جمع عقلا و طیف ها و... را به خود مشغول میکند و فردایش باز یک گزینه دیگر و باز دوباره.!

فعلا هم گزینه ها به نسبت دوری و نزدیکی از این آدم و آن جمع و این محفل و آن گروه و این همشهری و آن هم ولایتی بوده و معلوم نیست چه خبرهست!؟ و بعد در این اثنا همان خرد جمعی گفتنشان که انگار فقط همین ها صاحب خردند و جمع اند ما را کشته است. واقعیت آن است هر که برای خود و بطرف خود میکشد و چه بکٍش بکٍشی شده و این بر ما تداعی بازی کبدی را دارد که یک طناب با دو سر نیست، یک طناب و هفت سر است.

تنها چیزی که در این بین نادیده گرفته میشود منافع استانی است که نه وفاق، بلکه تعدد نفاق به چشم می خورد و اولین قربانی این وضع؛ استان هست.

آنقدر فقدان انسجام نیروهای سیاسی و دیگران وجود دارد که گاهی برای گریز از وضع موجود برخی ارباب قدرت به گزینه های غیر بومی فکر میکنند که (باید بدانند از یازده استاندار؛ دوتا بومی بودند و بس و آیا بین عقب ماندگی استان با استاندار غیربومی نسبتی وجود دارد!؟).

به نظرم خطرناکتر از همه این است که دوباره استان به آدمی سپرده می‌شود که تا بیاید و بفهمد که فرق بین ینگه قلعه در این سر شهر با تازه قلعه سر مرز و پیش قلعه مانه در آن سر شهر چیست؛ تغییر میکند و باز ما می مانیم با سه تا قلعه!

گزینه بومی؛ حتما باید اولویت اول باشد تا ملت بتواند با مقام دولتی راحتتر ارتباط برقرارکند و دستش نلرزد و بدون لکنت خواسته اش را بگوید و او هم شناخت عمیق از استان داشته باشد و زبان مردم را بداند و مسقط الراسش؛ همین دوروبر باشد و همه نیروهای مختلف را تا فیهاخالدونش بشناسد.

و قس علی هذی آشکار است که این وضع جمع کننده نیست؛ جمع شید غایب است!؟ وحدتی وجود ندارد؛ سبب آن است که منافع استانی؛ محور وحدت نیست!؟ وقتی عمران و آبادانی استان مایه انسجام نباشد؛ پراکندگی و آشفتگی و کدورت و دورویی و ظاهرگرایی و بی صداقتی و... هم سر به فلک میکشد.

تخطئه نیرو؛ طرد آدم ها و اختلافات رشد یابنده و ده ها کوفت و زهر مار زیبنده این ولایت نیست. در همین بزنگاه هم وقتی تعدد نظرات و گسیختگی دیده میشود! دیگرانی خارج از استان؛ برای استان با معرفی گزینه غیربومی؛ (با تحقیر ظرفیت های مدیریتی  بومی) تصمیم خواهند گرفت... که مرکز نشین ها وقتی میبینند؛ صدای واحدی از اینجا به گوش نمیرسد با خود میگویند این همه گزینه و تغییر هر روزه نفرات و... که فقط مانده ننه سوری را هم گزینه استانداری کنند، بهتر است پیشنهاد و انتخاب دست غیر باشد و بس!

این اوضاع بما میگوید که ما هنوز خام هستیم و پختگی لازم را نداریم. وفاقی در حداقل ها بین نیروهای سیاسی (چه درون طیف ها و چه بین طیف ها) وجود ندارد و باز ترختی، کار دستمان خواهد داد. پس برای رسیدن به بلوغ سیاسی در استان راه دشواری را در پیش داریم.