«هاوار»ی دیگر برای هم تباران تار و ترانه
یادداشت - دکتر اسماعیل حسین پور
درنصیحه الملوک غزالی آمده است: «نوشیروان موبدان را بفرمودی تا بر بلندی رفتندی و از هر خانه که دود بر نیامدی پرسیدندی که ایشان را چه بوده است اگر در غمی بودندی آن غم از دل ایشان برگرفتی».
این سنت دیرین یاوری و غم از دل دردمندان زدودن، یکی از وظایف حکومت ها و یکی از برجسته ترین خصلت های نیک نیاکان این مردم بوده است. در این عصر تنگدستی زمین و زمانه و در این روزگار رویش غم از دل پراندوه دردمندان، هنرمندان این دیار نیز غریبان انکارشدۀ سالیانند که غم غربت و تنهایی شان را با دوتار و نی روایت کرده اند و قوشمه و دهل و سرنا، هر چند موسیقی سور و شور و حماسه اند ولی در کنار شورآفرینی هنرمندانۀ عاشقان، آوای بلند بی پناهی این هنرمندان را در دشت و کوه، نجوا کرده اند.
در این روزهای سرد و سیاه که از منجیق فلک سنگ فقر می بارد؛ در کنار یاوری به مردم آبرومند و نیازمند، کمک به هنرمندان عزیز که از مناعت طبع بالایی برخوردارند باید به عنوان یک اولویت مورد توجه دلدادگان فکر و فرهنگ این سرزمین قرار گیرد چرا که این هنرمندان، راویان راستین غم و شادی مردم و نقال صادق فراز و فرود زندگی مردم این سرزمینند که توانسته اند به رغم گذشت سالیان، بیرق فرهنگ این دیار را برافراشته نگهدارند.
برای این یاوری بزرگ، در کنار نهادهای حمایتی، ضرورت بهره گیری از تشکل های مردم نهاد که مورد وثوق مردم هستند بیش از پیش احساس می شود چرا که همراهی این نهادهای موثر می تواند باعث جلب کمک های بیشتر برای رفع تنگناهای مالی - معیشتی هنرمندان عزیز شود.
نمونه موفق از این فرهنگ یاوری را درسال گذشته، از سوی یکی از انجمن های ادبی در خراسان - کانیا دل - شاهد بودیم که تنها در قالب یک فراخوان محدود، از سوی فرهنگ دوستان فرهیخته، بیش از یکصد میلیون تومان برای کمک به هنرمندان عزیز این دیار، به حساب این انجمن واریز شد و با برنامه ریزی مطلوب در ایام عید، این مبلغ به هنرمندان عزیز شمال خراسان اختصاص یافت.
حال که شرایط رقت بار زندگی بسیاری از هنرمندان این سرزمین روح آزار است و بسیاری از این هنرمندان تحت پوشش نهادهای حمایتی نیستند؛ کمک به این هنرمندان عزیز یک ضرورت است و انتظار می رود مردم دل آگاه دیار گنجینۀ فرهنگ ها، با «هاوار»ی دیگر، برای کمک به این سرمایه های سترگ این سرزمین، که خنیاگران شور و شادی این دیارند؛ پیشگام شوند و در روزهای پایان سال، لبخند و امید، را مهمان کلبۀ دل این هنرمندان عزیز کنند.
امید است با لطف خدای سبحان و حمایت دوباره همۀ یاران همراه و بی ریا، بتوان نوروزی پرشکوفه را برای این کهن درختان خسته از سیاهی زمانه و زمستان به ارمغان آورد.