جزایر سه‌گانه؛ حقوق کودکان و ضرورت آموزش هویت ملی
حقوق کودکان به آموزش و پرورش، در کنار توجه به هویت ملی و فرهنگی، از اساسی‌ترین اصول برای پرورش نسل‌های آینده است. جزایر سه‌گانه‌ی تنب بزرگ، تنب کوچک، و ابوموسی، بهعنوان بخشی از میراث ملی ایران، نمادهایی از هویت، تاریخ و تمامیت ارضی این سرزمین‌اند.
جزایر سه‌گانه خلیج فارس نه تنها بخشی از قلمرو جغرافیایی ایران، بلکه نمادی از مقاومت، هویت و پیوند عمیق تاریخی با گذشته این سرزمین هستند. در جهانی که هویت ملی با چالش‌های جهانی‌شدن، اطلاعات بی‌مرز، و تهاجم فرهنگی روبه‌رو است، نسل آینده نیازمند نهادینه‌سازی ارزش‌های ملی در دوران کودکی است. آموزش، پلی است که می‌تواند کودکان امروز را به میراث دارانی آگاه و مسئول برای فردا تبدیل کند.
جزایر سه‌گانه، با تاریخ کهن و اهمیت استراتژیک‌شان، همواره بهعنوان بخشی جدایی‌ناپذیر از ایران شناخته شده‌اند. آگاهی از اهمیت این مناطق نه تنها یک وظیفه‌ی ملی بلکه یک ضرورت تربیتی است.
کودکان، بهعنوان وارثان آینده، باید درکی عمیق از تاریخ این جزایر و جایگاهشان در هویت ملی ایران پیدا کنند که این آموزش‌ها می‌تواند به تقویت حس تعلق به وطن و ایجاد مسئولیت‌پذیری اجتماعی کمک کند.
مطابق با کنوانسیون حقوق کودک ملل متحد، کودکان این حق دارند در محیطی امن و پرورشی رشد کنند که هویت فرهنگی و ملی آنها حفظ شود. برای کودکان ایرانی، این حق شامل آشنایی با تاریخ، فرهنگ، و نمادهای ملی چون جزایر سه‌گانه می‌شود و عدم آگاهی نسبت به این میراث، نه تنها به فراموشی تاریخی منجر می‌شود، بلکه ممکن است حس تعلق و مسئولیت‌پذیری را نیز در نسل‌های آینده تضعیف کند.
آموزش و پرورش نقش بسیار محوری در نهادینه‌سازی ارزش‌های فرهنگی و تاریخی دارد. در نظام آموزشی ایران، درس‌هایی که به تاریخ و جغرافیای ملی اختصاص دارند، باید به‌گونه‌ای طراحی شوند که جزایر سه‌گانه بهعنوان نمادی ملموس از تمامیت ارضی و هویت ایرانی مورد توجه قرار گیرند. از طریق برنامه‌های درسی، داستان‌سرایی، اردوهای آموزشی و فعالیت‌های تعاملی، کودکان می‌توانند به‌طور مستقیم با اهمیت این جزایر آشنا شوند.
برای ایجاد تأثیر عمیق‌تر، می‌توان از روش‌های دراماتیک و داستان‌محور در آموزش بهره برد. بهعنوان مثال، روایت داستانی درباره‌ی کودکی که در خلیج فارس زندگی می‌کند و از جزایر سه‌گانه بهعنوان خانه‌اش محافظت می‌کند، می‌تواند حس تعلق را در کودکان برانگیزد. در این داستان، جزایر سه‌گانه نه فقط بهعنوان نقاط جغرافیایی، بلکه بهعنوان نمادهایی زنده از هویت و تاریخ ملت ایران معرفی می‌شوند.
نسل‌های آینده، وارثان سرزمینی هستند که حفظ آن وابسته به آگاهی و مسئولیت‌پذیری آنهاست. آموزش هویت ملی به کودکان، سرمایه‌گذاری بر روی آینده‌ای است که در آن ایران با هویت قوی‌تر و مردمی آگاه‌تر به مسیر خود ادامه می‌دهد. جزایر سه‌گانه، با تمام تاریخ و ارزش‌هایشان، می‌توانند نقطه شروع این سفر آموزشی باشند. حقوق کودکان به آموزش و پرورش هویت ملی، مسئولیتی بر عهده‌ی کلیه‌ی اقشار جامعه است. از خانواده‌ها تا نظام آموزشی، همه باید در جهت ایجاد آگاهی و احترام به ارزش‌های ملی، به ویژه درباره‌ی جزایر سه‌گانه، تلاش کنند زیرا این جزایر، نه تنها میراثی برای افتخار، بلکه دروازه‌ای به سوی آینده‌ای هستند که در آن کودکان امروز، محافظان آگاه فردا خواهند بود.