کوچک‌زاده نباشیم
سرمقاله
مهدی کوچک‌زاده، نماینده تهران، روز گذشته بار دیگر با اظهاراتی نسنجیده و جنجالی، فضای سیاسی کشور را ملتهب کرد. او مدعی شد که مجلس از مذاکرات جاری بی‌اطلاع است و با لحنی پرخاشگرانه از “تلخی کامل” این مذاکرات سخن گفت. این ادعا، همان‌طور که رئیس مجلس، محمدباقر قالیباف، صراحتاً پاسخ داد، دروغی آشکار بود. قالیباف تأکید کرد که مجلس کاملاً در جریان مذاکرات بوده و هیچ اقدامی خارج از مسیر قانونی انجام نشده است. این تناقض‌گویی نه‌تنها اعتبار کوچک‌زاده را خدشه‌دار کرد، بلکه تلاش‌های دیپلماتیک کشور را در معرض خطر قرار داد.
کوچک‌زاده با این دروغ، تصویری مخدوش از روند تصمیم‌گیری‌های ملی ارائه کرد؛ تصویری که جز ناامیدی و بی‌اعتمادی در میان مردم نتیجه‌ای ندارد. چنین تفکراتی، که به‌جای روشنگری به شایعه‌پراکنی و حاشیه‌سازی روی می‌آورند، همیشه به منافع ملی ضربه زده‌اند. تاریخ سیاسی ایران گواه است که جنجال‌های بی‌پشتوانه و اظهارات غیرمسئولانه، بارها فرصت‌های کشور را به مخاطره انداخته و دشمنان را به سوءاستفاده ترغیب کرده است.
نکته تأسف‌بارتر، رویکرد کوچک‌زاده در خطاب به ملت است. او که با رأی حداقلی به مجلس راه یافته، چگونه برای ملتی 90 میلیونی تعیین تکلیف می‌کند؟ نماینده‌ای که به‌جای نمایندگی خواست اکثریت، با ادبیاتی غیرسازنده به تخریب تلاش‌های دیپلماتیک می‌پردازد، چگونه می‌تواند مدعی خیرخواهی باشد؟ کوچک‌زاده از “غارت اموال” و “جایگاه‌دادن به فرزندان” سخن گفت، اما خود با حاشیه‌سازی، وحدت ملی را نشانه گرفت. چنین رفتارهایی نه‌تنها شایسته یک نماینده ملت نیست، بلکه ضرورت ورود هیات نظارت بر رفتار نمایندگان مجلس را بیش از پیش آشکار می‌کند. مجلس به‌عنوان خانه ملت، باید با قاطعیت جلوی اظهارات غیرمسئولانه‌ای را بگیرد که به اعتماد عمومی و منافع کشور لطمه می‌زند.
مذاکرات بین‌المللی، چه در عمان باشد چه در هر جای دیگر، با هدایت رهبری و نظارت نهادهای مسئول پیش می‌رود. این مسیر، نه از سر ضعف، بلکه از موضع عزت و اقتدار ملی دنبال می‌شود. کوچک‌زاده و امثال او باید بدانند که جنجال‌آفرینی، راهی برای پیشرفت کشور نیست. امروز نیاز به وحدت و صداقت داریم، نه تفرقه و دروغ.
کوچک‌زاده نباشیم؛ نه در کلام، نه در کردار. بیایید با مسئولیت‌پذیری، راه را برای آینده‌ای روشن هموار کنیم. ملتی که با سربلندی از آزمون‌های تاریخی عبور کرده، شایسته نمایندگانی است که به‌جای فریاد، منطق را برگزینند و به‌جای حاشیه، حقیقت را به مردم عرضه کنند.